New skin for the old ceremony

In New Skin for the Old Ceremony, choreography transforms into a ritual—a fantasy, a funeral, and a graceful celebration of life and death. This performance intertwines personal history with artistic expression, offering a meditation on themes of impermanence: fading bodies, aging, nostalgia, passing, forgetting, and preservation.

Rooted in a singular memory unearthed late in life, the work explores how the past can be retraced and reinterpreted in a contemporary context. It integrates memories and words directly into the choreography, making them tangible and dynamic.

Drawing from the profound physical and mental transformations observed in his grandmother during her final days, Melih Kıraç delves into the story of her adoption in central Anatolia in the 1930s. The choreography is further inspired by Kamola Rashidova, an immigrant dancer, and her estrangement from her native language, evoking a poetic and abstract kinesthetic language that bridges personal narratives and collective history.

Through this delicate interplay, New Skin for the Old Ceremony becomes a moving homage to memory, identity, and the stories we carry within our bodies.

Melih Kıraç is een danser, onafhankelijk choreograaf en academicus gevestigd in Istanbul. Voordat hij aan de afdeling Hedendaagse Dans van de Mimar Sinan Universiteit van Schone Kunsten studeerde, was hij volksdanser. Zijn choreografieën, waaronder WELCOME (2015), HÂL (2016), Data Shadow (2020), Clouds could not simply be taken indoors for study (2022), How is everyone in Istanbul? (2023), Sunset Melodrama (2023), every night we are haunted by a dream (2024) en New Skin for the Old Ceremony (2024), zijn opgevoerd op podia zoals Kaaistudio’s (BE), Sale Docks (IT), Les Brigittines (BE), Salt Galata (TR), sub (TR), ARTER (TR), Alan Kadıköy (TR), Yapı Kredi Culture and Arts (TR), Sakıp Sabancı Museum (TR) en Kundura Sahne (TR).

Daarnaast maakte hij videowerken zoals pureland (2018), twinning the theatres -1 (2022), theatres, houselights, ghost -1 (2022) en One, One by One, All Together, Pending, Refuse, Accept, Obey, Wake Up, Awake (2023). Hij heeft onderzoek gedaan tijdens residenties zoals workspacebrussels, sub Çanakkale, bomontiada ALT (A Corner in the World) en HELLERAU – Europees Centrum voor de Kunsten.

Kıraç werkte als danser en performer samen met choreografen, beeldend kunstenaars en collectieven zoals Aydın Teker, Ayşe Draz, Marlin de Haan, Beyhan Murphy, Çıplak Ayaklar Kumpanyası, Gordon Monahan, İnci Eviner, Katherine Behar, Marc Vanrunxt, Taldans, Tuğçe Tuna, MDTistanbul en Zeynep Tanbay. Hij is onderzoeksassistent aan de afdeling Hedendaagse Dans van het Staatsconservatorium van de Mimar Sinan Universiteit.

Kamola Rashidova studeerde ballet aan de Tashkent State National School of Dance and Choreography. Na het afronden van haar associate degree aan de afdeling Hedendaagse Dans van het Staatsconservatorium van de Mimar Sinan Universiteit, vervolgde zij haar opleiding aan de dansschool P.A.R.T.S. in Brussel. Rashidova werkte samen met choreografen zoals Camilla Monga, Eszter Salamon, David Zambrano en Yoko Ando. Sinds 2016 is zij lid van MDTIstanbul van de Staatsopera en Ballet van Istanbul en werkt zij ook zelfstandig.